De rollator geparkeerd en lekker in de lentezon genieten van een cappuccino.

Schat, kijk jij even waar we heen moeten.

Het middaguur net gepasseerd kwam ze voorbij lopen. De schittering achter zich latend.

Eh. Welke kaart gebruiken ze ook al weer in Nederland voor de trein?

Daar was hij dan eindelijk , de zon. Een mooi moment om even op een bankje te zitten. De één genietend van de zon. De ander bezig met het draaien van een joint.

Het was een druilerige dag in Amsterdam toen ik haar zag staan. Ze zag er koud uit met haar blik strak naar rechts gericht alsof daar iets vandaan moest komen.

Een hoge inzet op afval.

Keek ze me aan of langs me heen? Ik zal het nooit weten, maar kan wel zien wat ze zag.

Zien, maar niet gezien.

De wind had huisgehouden op het Doelenplein, maar onder toezicht van Louis Ferron werd met vereende krachten de boel weer overeind gezet.